Dies Et Mens
moisey bogdan drozd
moisey bogdan drozd
D I E S ET M E N S [ 599 ]
|
|
|
| ˙ SAMOTNE PSALMY ˙ 55 ‘ Nikt ’ |
|
|
|
m. b. drozd _ psalm 55 – ‘ Nikt ’ - Marcie i Piotrowi Stafyniak ~ za uczłowieczanie życia ~ ▪ W semantycznym paradoksie niebycia można znaleźć swe ostatnie sceptyczne schronienie. Pozostaje negatywna wiara w Boga. Bóg stał się Nikim w świecie winnym Jego śmierci, nie objawia się On już w języku, lecz język jedynie bezimiennie wydobywa Go w bezbożnym czasie jako Nikogo. Chcę rozmawiać w Psalmie, usiłuję zbliżyć się do Nikogo. Nikt nas na nowo z ziemi i gliny nie lepi, nikt już naszego prochu nie zaklina. Nikt. Bądź pochwalony, Nikt. W Tobie ze względu na coś pragnę rozkwitać. Tobie wbrew. Niczym byliśmy, jesteśmy, bądziemy nadal rozkwitając: róża z niczego, róża niczyja. _ Któregoś ranka, może, idąc w powietrzu szklanym, suchym, nagle się obejrzę i po jawnych znakach rozpoznam cud: nicość za swoimi plecami, próżnię za sobą zupełną, z trwogą pijaka. Zaraz potem, jak na ekranie, przez szalbierstwo, co tak dobrze łudzi drzewa, domy, wzgórza znów się rozłożą obozem. Ale już będzie za późno: milcząc wobec ludzi, którzy się nie oglądają, mój sekret w sobie poniosę. [ o4. o9. 2o11 ] _ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _________________ cum Deo |
|
|
| moisey b. drozd |
| 2011-09-04 |
Dies Et Mens
Dzień i Myśl
Archiwum
Dzień i Myśl
Archiwum
Dies Et Mens i Dziecięca Kraina - ks. Moisey Bogdan Drozd © 2012
2 696 340