m. b. drozd
_
psalm 53 – ‘ Antynomie ’ *
▪
Uchwycić się teraz Ciebie i tak być.
Bez względu na niemożliwość poznania Ciebie,
w której dałeś światu istnieć,
można rozpoznać drobiny Twojej światłości
w możliwości ludzkiej.
Jakby tak złamać własne teraz
i być w tym, co będzie.
Było także odnajdzie się w będzie,
lecz co zrobię z moim teraz?
Przecież nie pozbędę się tego, bo jestem …
Jestem tu.
Myślę, czuję, piszę w tym, co teraz.
I rozmawiam.
Rozmawiam rozmyślając.
Nie umiem inaczej.
Rozmyślanie uczy rozmowy.
Szukam Ciebie.
Czuję to niemożliwe,
którym jesteś Ty.
Nieuchwytnyś - a obejmujesz mnie.
Dziwnyś - a nie dziwisz mnie.
Nieogarnionyś - a mieścisz się w tęsknocie,
choćby najmniejszej, tam jesteś.
Jeszcze jest ktoś …
Jesteśmy.
Rozmyślanie nie jest moją własnością.
To jesteś Ty.
Że myślę, czuję, piszę …?
To musisz być Ty.
Któż inny to może być, jak nie Ty?
Żniesz i siejesz,
palisz i gasisz,
życie dajesz i odbierasz,
niepokoisz i uspokajasz,
pokazujesz się i uciekasz,
rozgadasz się i długo milczysz,
przewracasz i stawiasz.
I tak w każdej antynomii.
Trudno Cię znieść,
lecz bez Ciebie nie umiem.
To nie rozsądek.
Tak jest i niechaj tak zostanie.
[ 22 o8 2o11 ]
______
* Antynomia (z greckiego "anti" - przeciw, "nomos" - prawo), szczególny rodzaj sprzeczności. Zachodzi gdy: 1) na podstawie przesłanek uznanych za prawdziwe, rozumując w sposób uważany ogólnie za poprawny, dochodzi się do negacji jednej z przesłanek lub do koniunkcji dwu sprzecznych zdań (tzw. antynomia logiczna albo teoretyczna), 2) warunki realizacji założonego celu wzajemnie się wykluczają (antynomia praktyczna).
Klasyczny przykład to tzw. antynomia kłamcy, przypisywana Eubulidesowi z Miletu: "jeśli kłamca mówi, ze kłamie, wynika z tego, ze kłamie i nie kłamie zarazem". Antynomie logiczne dzieli się na teoriomnogościowe (wynik zbyt dowolnego operowania pojęciem zbioru) i semantyczne (skutek pomieszania języka przedmiotowego, mówiącego o rzeczywistości pozajęzykowej, z metajęzykiem).
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _________________ cum Deo
|