Dies Et Mens
moisey bogdan drozd
moisey bogdan drozd
D I E S ET M E N S [ 537 ]
|
|
|
| ●`MEDITATIO MORTALIS`● № 164 `Kiedy ranne` |
|
|
|
m. b. drozd _ meditatio № 164 - ` Kiedy ranne ` ▪ Powiem rzecz takową wam, że mi jakoś nijak jest, siedzę, myślę, piszę sam, w tym przybytku świętych ścian. Dziś mam, drodzy, wielką chęć, narozrabiać i coś rzec ... Więc napiszę wam dosadnie, też tak róbcie, nie przesadniej: _ » Wstaję rano, bo tak muszę, wolę ogrzać dłużej duszę. Dusza lubi wieczne spanie i nie w sosie jej wstawanie. Gdy budziki - terroryści robią skok na moje uszy, jak Pantera, ta różowa, chowam wszystkie pod poduchy. Po zamachu na mój sen, zbieram myśli, jak dzień w dzień. Jednak lękam się o siebie, by z tych nerwów nie wyjść z siebie. „Kiedy ranne wstają zorze”, * chyba nic mi nie pomoże! Części ciała rozrzucone! Jejku, wszystko przepocone. Zbieram skarby mego ciała, bo tak dusza moja chciała. Dusza w ciele ma zbyt dobrze, Pan Bóg chyba z nią przedobrzył. Głowę ściągam z chmur, no wiecie, tak jak wszyscy na tym świecie, nogi poukładam z wprawą, by nie mylić lewej z prawą. Ręce wyprostuję wzdłuż, by na biodrach ukryć tłuszcz; uszy znajdę w futerale, gdyż z gitarą grają stale. Nos ustawię prosto, w pion, niech wyczuwa wszelki swąd; myśli w mózg ze snów połapie, by nie spały na kanapie. Brzuch z żołądkiem utożsamię, włosy machnę w długie ramię; zęby – mam - lecz wyszczotkuję i się wtedy „świetnie” czuję. I pośpiesznie maszeruję, no ... bo ... ktoś mnie wypatruje. Czy to Nieba jest przedsionek? Nie, to jest mój każdy dzionek«. [ o5. o5. 2o11 ] ______ * z wiersza Franciszka Karpińskiego: „Kiedy ranne wstają zorze” _ __ ___ ____ _____ ______ _________________ Xpuctoc Bockpece |
|
|
| moisey b. drozd |
| 2011-05-06 |
Dies Et Mens
Dzień i Myśl
Archiwum
Dzień i Myśl
Archiwum
Dies Et Mens i Dziecięca Kraina - ks. Moisey Bogdan Drozd © 2012
2 696 340