9. Konieczność gniewu
Gniew jest absolutnie konieczny w dojrzałych ludzkich relacjach! Im większa intymność między nami, tym większa konieczność wzajemnej otwartości. Oznacza to, iż czasami trzeba okazać sobie gniew. Lecz my lękamy się tego. Dlaczego? Ponieważ czujemy, ze zranimy się nawzajem. Ale jeśli zamierzamy być ze sobą szczerzy, będziemy się tak ranić. Taka jest prawda o zdrowych relacjach międzyludzkich.
Niemniej jednak istnieje różnica pomiędzy szczerością „niepoprawną” i szczerością „poprawną”. „Ty pusty Łbie!? Dlaczego przyszedłeś tak późno? Nie masz mózgu w tej swojej głowie!” To niepoprawna szczerość! To jest złość, która się ujawnia w sposób niewłaściwy i obraźliwy. Możemy przecież powiedzieć: „Jestem zły na ciebie, ponieważ trzeci raz w tym tygodniu każesz mi czekać”. Być może ta osoba poczuje się zraniona, ale taki sposób wyrażania gniewu jest do przyjęcia, jako zdrowy i nieobraźliwy. W zdrowych, bliskich związkach nie możemy uniknąć ran zadawanych szczerze.
Często nie okazujemy gniewu, ponieważ lękamy się, ze ktoś „nie będzie nas lubił” lub „nie będzie nas kochał”.
▌Tak daje o sobie znać brak poczucia bezpieczeństwa ! ▌
Możemy też obawiać się zerwania przyjaźni. Lecz jakaż to przyjaźń? Jeśli nie możemy otwarcie okazać naszemu przyjacielowi gniewu, prawdopodobnie obmawiamy tę osobę za plecami albo jesteśmy dla niej oziębli. Związek, który zniża się do tego, nie jest dobry od początku.
Prawdopodobnie nie okazujemy gniewu, ponieważ boimy się, ze zostanie skierowany z powrotem na nas. Jeśli boimy się czyjegoś gniewu, możemy być zastraszeni i opanowani przez tę osobę. Nie jest to zdrowe dla związku. Rodzice mogą się obawiać gniewu dzieci. Jeden z partnerów, obawiając się gniewnej reakcji drugiego, milknie i „poddaje się”. Jest to charakterystyczne raczej dla relacji typu rodzice – dziecko niż mąż – żona. Jeśli nie czuję się dobrze z własnym gniewem, nie będę czuł się dobrze wobec cudzego. [ c.d.n. ]
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○
mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis
myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○
116 ○●○ ‘ Edimus, ut vivamus, non vivimus, ut edamus ’ ▫▪▫ Jemy po to, by żyć, a nie żyjemy po to, by jeść. [ Plutarch ]
117 ○●○ Przyszliśmy na świat z Tajemnicy. Żyjemy, dzieląc los swój z Tajemnicą. Powracamy do Tajemnicy. Tu czas nie gra roli, tu rolę odgrywa nasze ~istnieć~.
118 ○●○ Dlaczego tak zaryzykowałeś, Panie, dając nam wolność ? Dlaczego zaś my tak ryzykujemy wolnością !
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _______________ ...cum Deo !
|