wstęp :
_ __ ___
Chrześcijaństwo z natury swej jest religią dialogu, afirmacji i przemiany. „Przemiana”, to jednak słowo zbyt ogólne i za często jest nadużywane przez nas. Ówcześnie traci swoją moc znaczeniową. Zwyczajnie jest tak, ze chcemy doznawać „przemiany” metafizycznej, religijnej w formie „czarów” lub „hokus pokus” - od Stwórcy; przemiany sięgającej gwiazd, zapominając o tym, ze nasze nogi, nasze ‘wszystko’ jest na ziemi. Pragniemy doznawać przemiany z najwyższych sfer niebieskich, zapominając o tym, ze mamy problem ze swoim człowieczeństwem, i że jesteśmy ludźmi. Cuda Bóg sprawia, dając możność i siłę człowiekowi do przewartościowania całego osobowego i mentalnego świata. Szczególnym przekładem jest tutaj Św. Paweł, który po wydarzeniu pod Damaszkiem długo pracował nad sobą.
Istota ludzka ma taką przedziwną naturę, ze woli zmieniać cały świat, nie zmieniając siebie. Targa się na rzeczy arcywielkie, zapominając o rzeczach elementarnych, „małych”, czyli o sobie i innych. Wielu świętych było nie do życia. Co mi przyjdzie z takiej świętości, jak nie będę dla człowieka człowiekiem. Po co komu taki rodzaj życia i świętości. Bóg takiej dziwacznej świętości zapewne nie chce, tylko akceptuje. Nie zmienimy świata, nie zmieniając siebie. I dzięki Bogu, ze tak jest, bo inaczej życie na ziemi byłoby koszmarem. Zatem zmieniajmy siebie.
1. Co możemy zmienić ¿?¿?¿?¿?
„Boże, daj mi pokój ducha, bym umiał akceptować to, czego zmienić nie mogę, odwagę, bym mógł zmieniać to, co zmienić mogę, i mądrość, bym umiał odróżnić jedno od drugiego”. Tymi słowy modli się na każdym spotkaniu Wspólnota Anonimowych Alkoholików, bo każdy z nich chce zmienić na lepsze to, co może zmienić. To mocna i mądra modlitwa.
Pamiętam, jak na pierwszym spotkaniu popłynęły mi łzy, gdy patrzyłem się na różne oblicza tych nieszczęśliwych ludzi, których świat uznał za wykolejeńców, straconych, wygnanych, opuszczonych, zdegenerowanych. A oni chcą tak mało, ze aż tak dużo – zmienić się na lepsze. A na dodatek, jest to choroba, a nie grzech, choć mało kto z tych „normalnych” to czuje. Wiedzieć wiedzą, ale tego nie czują i „jakoś tam” gardzą nimi pobożnie. Jestem świadkiem tylu przezmian ludzi - alkoholików, ze to, co doznał Św. Paweł pod Damaszkiem, każdy z nich to przeżył na swój sposób pod swoim „Damaszkiem”. Ja też jestem świadkiem dla samego siebie.
Modlitwa ta jest niezwykle głęboka w swojej wymowie, gdy idzie o wskazanie drogi życia oferującej nadzieję w zmaganiu się z trudnymi sytuacjami. Ludzie często czują się wtedy osaczeni i szukają pomocy u terapeutów, zawodowych lub niezawodowych. Kluczem do rozwiązania problemów jest sposób wyzyskania otrzymanej pomocy.
W rzeczywistości ludzie pomagają sobie samym wtedy, gdy szukają pomocy u innych. A to sztuka! Często mówią: „Zajęło mi to miesiące, lata, by zadzwonić do ciebie i umówić się na wizytę”. Odwaga, by zmienić to, co można zmienić, rodzi się wtedy, kiedy uświadomimy sobie, ze potrzebujemy pomocy, ażeby pomóc sobie. Ileż w tym pokory! Chociaż ludzie nie zdają sobie z tego sprawy w tym momencie, zaczynają rozumieć dopiero później, ze pomogli sobie właśnie wtedy, kiedy wyciągnęli do kogoś rękę o pomoc. Uświadamiają sobie, ze odzyskali wiarę w siebie po to, by wydobyć z siebie zdolność do rozwiązania własnych problemów. A ty nie robisz niczego za nich, nie podejmujesz za nich decyzji, nie rozwiązujesz ich problemów; pomagasz im sięgnąć do ich własnego wnętrza, by mogli nawiązać kontakt ze swoim nie naruszonym i nie rozpoznanym potencjałem, możnością.
Jedyne, co możemy zmienić – to samych siebie, co jest już dostatecznie trudne. Lecz kiedy usiłujemy zmieniać innych, wpadamy w tarapaty i w olbrzymią frustrację; ludzie będą stawiać opór, gdy wyczują, ze próbujemy ich zmieniać. [c.d.n.]
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○
mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis
myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○
62 ○●○ Pamięć jest po to, aby ją obciążać.
63 ○●○ Kochać, to idea miłości, być zakochanym, to cień miłości. Kochać, to ogromna przestrzeń miłości, być zakochanym jest małym punktem tej przestrzeni.
64 ○●○ Ryba lubi tam, gdzie głębiej, zaś człowiek lubi tam, gdzie lepiej (usłyszane w Ukrainie).
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _______________... cum Deo !
|