4. gdy odmawiamy przebaczenia sobie samemu …………
_ __ ___ ____ _____ ______ _______ _______ ________________
Jeśli z uporem odmawiamy przebaczenia sobie samemu, potęgujemy stan chronicznego poczucia winy, niezależnie od tego, czy ten fakt dostrzegamy czy też nie. Stajemy się odrętwiali duchowo i emocjonalnie, popadamy nawet w depresję. Pogrążamy się w trzęsawisku dezorganizującej rozpaczy. Czyż nie jest to bezsensowne, nielogiczne i neurotyczne ?
A jednak wielu skądinąd inteligentnych ludzi obstaje przy takim modelu. W takim przypadku nasza wiara religijna nie działa na naszą korzyść, ale przeciwko nam – i to jest naprawdę tragiczne. Przyczynia się to również do mniejszej wiarygodności naszej religii w otaczającym nas świecie. W tym błędnym kręgu własnego ~przebaczenia lub nieprzebaczenia~ tkwiłem głęboko, po „same uszy”.
Przebaczenie sobie samemu JEST TRUDNE, musimy nad tym pracować, ale możemy tego dokonać. Jest ono nie tylko wezwaniem do chrześcijańskiej pokuty i pojednania, ale również kluczem do :
□ psychicznego,
□ emocjonalnego
□ i duchowego zdrowia i uzdrawiania.
5. bezwarunkowa miłość …………
_ __ ___ ____ _____ ______ __________
Nie powinniśmy zbyt pochopnie stwierdzać, ze należymy do tych, którzy nie potrafią przebaczać sobie. Musimy być czujni wobec subtelnych form, jakie owa nieudolność może przybierać. Nasze odczucia mogą nie pozwalać na to, by opuściło nas nieuzasadnione poczucie winy, ale nasz intelekt powinien skupić się na bezwarunkowej miłości Boga do nas, aby doszło do AKTU SAMOPRZEBACZENIA. Kiedy przebaczamy sobie, pozwalamy Bożemu przebaczeniu, z całym jego bogactwem, wejść w nasze życie.
░░Α░░Zaczynamy doświadczać zmartwychwstania już teraz░░Ω░░
[c.d.n.]
◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊◊
░░░░Α░░░░░░░░░░░░░░WNIEBOWSTĄPIENIE░░░░░░░░░░░░░Ω░░░░░
Dziś świętujemy prawdę o Wniebowstąpieniu Chrystusa.
[ Marzeniem moim jest, aby chrześcijanie, wszystkich "barw i odcieni", Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa razem wspominali i świętowali te kluczowe Momenty ludzkiej cywilizacji, kiedy Bóg przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie "nawiedził" Historię Ludzką ]
Prawda o Wniebowstąpieniu nie jest wyłącznie przeznaczona dla pani katechetki w przedszkolu, aby mówiła dzieciom o niebie. Nie jest wyłącznie przeznaczona dla astronautów, marzycieli, poetów, kompozytorów, teologów, filozofów ..., ale jest równie ważna w swej randze i podniosłości dla istoty ludzkiej, co prawda o Zmartwychwstaniu.
Niepełną prawdą jest mówienie, ze Tajemnica Paschalna, czyli tajemnica przejścia ze śmierci do życia, obejmuje mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Tajemnica przejścia ze śmierci do życia obejmuje bowiem mękę, śmierć, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie i zesłanie Ducha Świętego. Są to bardzo ważne prawdy naszej wiary. Dotyczą tych wszystkich, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa. Celem tej prawdy, którą dziś w sposób szczególny akcentujemy, nie jest oderwanie nas od codzienności, od realiów naszego życia.
◊
1. Tajemnica Paschy Chrystusa ogarnia historię ludzkości, ale zarazem ją przekracza. Ludzka myśl i język mogą w jakiejś mierze ująć i przekazywać tę tajemnicę, ale nie zdołają jej wyczerpać. Dlatego Nowy Testament, chociaż mówi o «zmartwychwstaniu», czego świadectwem jest pierwotne Credo, które św. Paweł osobiście przejął i przekazuje w Pierwszym Liście do Koryntian (por. 15, 3-5), posługuje się także innym sformułowaniem, aby określić sens Paschy. Zwłaszcza u św. Jana i św. Pawła jest ona przedstawiana jako wywyższenie i uwielbienie Ukrzyżowanego. Tak więc dla czwartego ewangelisty krzyż Chrystusa jest już królewskim tronem, który stoi na ziemi, ale dosięga nieba. Chrystus zasiada na nim jako Zbawca i Pan historii.
◊◊
2. W tym samym świetle należy rozumieć wniebowstąpienie Chrystusa, którego opis św. Łukasz umieszcza jako zwieńczenie swojej Ewangelii i jako początek swego drugiego dzieła, czyli Dziejów Apostolskich. Jest to ostatnie ukazanie się Jezusa, które «kończy się nieodwracalnym wejściem Jego człowieczeństwa do chwały Bożej, symbolizowanej przez obłok i niebo» (KKK, 659). Niebo jest najbardziej wyrazistym znakiem Bożej transcendencji. Jest to kosmiczna przestrzeń, wznosząca się ponad ziemskim widnokręgiem, w którego obrębie toczy się życie ludzi.
◊◊◊
3. Wpatrujemy się w oblicze uwielbionego Chrystusa, wstępującego do nieba, aby kontemplować obecność całej Trójcy Świętej. W sztuce chrześcijańskiej wielokrotnie pojawia się motyw tzw. Trinitas in cruce, przedstawiający Chrystusa ukrzyżowanego, nad którym pochyla się Ojciec, jak gdyby chciał Go przygarnąć, między nimi zaś wzlatuje gołębica, symbol Ducha Świętego (tak na przykład przedstawia Trójcę Świętą Masaccio w kościele Santa Maria Novella we Florencji). W ten sposób krzyż jest symbolem jednoczącym, łączącym człowieczeństwo z bóstwem, śmierć z życiem, cierpienie z chwałą.
◊◊◊◊
4. Wniebowstąpienie jest zatem epifanią trynitarną, wskazującą cel, ku któremu skierowana jest historia indywidualna i powszechna. Chociaż nasze śmiertelne ciało przechodzi etap rozkładu w proch ziemi, całe nasze odkupione «ja» zwrócone jest ku górze i ku Bogu, idąc za Chrystusem jako za przewodnikiem.
░░╬░░modlitwa istnienia░░╬░░
Chrystusie, dziękuję Ci za to, ze otwierasz mi oczy, ze oczyszczasz moje spojrzenie na problemy, przez które przechodzę, ze pozwalasz mi dostrzegać, ze wcale mnie nie zostawiłeś, ale jesteś obecny w nowy, kosmiczny, tajemniczy i tak bardzo ludzki sposób związany z działaniem Ducha w każdym miejscu : w szpitalu, w domu, z którego nieraz trudno mi wyjść, bo choroba nie pozwala, w świątyni i w każdym miejscu. Kiedy przekraczam próg własnego istnienia, wysyłasz mi Swe Anioły, abym z tej wędrówki znów wrócił z nimi do tego stanu : "kim jestem". Z Tobą czuję się tak, jak czuła się Samarytanka.
░░░Niebo jest już otwarte, a jego skrawek jest też we mnie.
Niebo nie "spadnie" samo, trzeba je czuć i zdobywać░░░
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _______________ ...cum Deo !
|