Dies Et Mens
moisey bogdan drozd
moisey bogdan drozd
D I E S ET M E N S [ 71 ]
|
|
|
| ~ DOKĄD IŚĆ MAM ...~ |
|
|
|
*** - dokąd iść mam … [ moisey b. drozd ] _ __ ___ ____ _____ ______ _______ ________ dokąd iść mam tak mi smutno Panie gorycz mnie zjada bo to co „święte” jest trąbą nadętą czułem zmartwychwstanie dziecięcym zachwytem głaskaniem zbóż rękoma Ojca na szyngórowym polu ta Pascha w Cierzniach zapachem głosu Mamy altu cerkiewnego co czystość tercji broni jak własnego dziecka jak wygnanej z gór ukraińskiej doli i niedoli to właśnie było Twoje Zmartwychwstanie opowiadały mi Słońce i Anioły szarpnięte z marzeń z zapachu konwalii z niezjedzonych jajek z chrzanem na talerzu dokąd iść mam tak mi smutno Panie Zmartwychwstałeś sam w ludzkim osamotnieniu nie wyrzekłeś do mnie nic pogoń Swe Anioły niech w moim ogródku obudzą się wreszcie i anielską trąbą oznajmią Żeś wstał już dokąd iść mam tak mi smutno Panie bo ludzie się bawią Twoim Zmartwychwstaniem 23.04.2009 *** - Ogród Oliwny [ moisey b. drozd ] _ __ ___ ____ _____ ______ _______ w Ogrodzie Oliwnym nie było Aniołów zostałeś Sam jak dusza w człowieku kolory świata Streszczałeś w czerwieni dnia następnego okryto Cię zbrodnią w Ogrodzie Oliwnym Bóg zapłakał śmiercią wszystko zamilkło na ziemi i w niebie cisza i Kielich okryły Twą duszę Bóg został w Bogu a człowiek w człowieku w Ogrodzie Oliwnym Człowiek walczył z Bogiem kto będzie silniejszy i zmieni los rzeczy Chrystusie mój smutny nie poznałem Ciebie ? nawet po ludzku nie umieli Cię zabić 23.04.2009 * ( * nawet już data przestaje dla mnie mieć znaczenie ) _ __ ___ ____ _____ ______ _______ ________ __________ Jan Twardowski - poezja *** - Baranku wielkanocny _ __ ___ ____ _____ ______ Baranku wielkanocny coś wybiegi z rozpaczy z paskudnego kąta z tego co po ludzku się nie udało prawda ze trzeba stać się bezradnym by nielogiczne się stało Baranku wielkanocny coś wybiegł czysty z popiołu prawda ze trzeba dostać pałą by wierzyć znowu 1982 *** - być niezauważonym _ __ ___ ____ _____ ______ Być nie zauważonym by spotkać się z Tobą nie czytanym zbytecznym właśnie byle jakim przekreślonym do końca nonszalancją ręki aromatem nie mocnym jeszcze nie poznanym tuż pomiędzy goździkiem pieprzem i migdałem fotografią nieważną bo niedokąpaną liryzmem co się siebie coraz więcej wstydzi książką którą się kładzie wciąż jedną na drugiej jabłkiem po gruszce zawsze trochę kwaśnym rakiem trzymanym w koszu z pokrzywami włosami co odchodzą jak myszy po cichu szczygłem co chciał przyfrunąć lecz umarł wysoko z ogonem tak leciutkim ze ponad rozpaczą biedronką zapomnianą gdy przechodzą żuki świętym któremu w czas remontu utrącono głowę niech będzie niewidzialnym skoro stał się dobrym 1982 _ __ ___ ____ _____ ______ _______ _______ ________ |
|
|
| moisey b. drozd |
| 2009-04-24 |
Dies Et Mens
Dzień i Myśl
Archiwum
Dzień i Myśl
Archiwum
Dies Et Mens i Dziecięca Kraina - ks. Moisey Bogdan Drozd © 2012
2 696 340