10. Cud relacji „ JA – TY ”
_ __ ___ ____ _____ ______ ________ __________
Ciemność i Dobro, Piękno i Miłość są różnymi sposobami przedstawiania sobie Boga jako ostatecznego przedmiotu ludzkiej kontemplacji, podziwu, sensu, ratunku, ‘znaku sprzeciwu’, uwielbienia. Te sposoby pozostają dla wielu jednak wciąż zbyt abstrakcyjne. Jaką mogą mieć nadzieję te istoty ludzkie, którymi targają namiętności zbłąkane, namiętności zaplątane w materialne koleje losu, namiętności, które należy najpierw ukształtować i wyplątać ? Dla nich (a więc, na pewnym poziomie, dla nas wszystkich) Bóg musi przybrać postać bardziej osobową, postać, którą można rozpoznać i pokochać – więc przedstawioną słowem lub obrazem. Dlatego też Bóg, by tak rzec, przybiera postać osoby, Innego, który ukazuje się nam poprzez surowość lub miłosierdzie, osąd lub przebaczenie, purytanizm lub współczucie.
Postrzegać Boga jako osobę to widzieć w Nim Innego, który wychodzi nam naprzeciw w relacji osobowej, czyli takiej, jaka istnieje między ojcem (matką) a dzieckiem, kochającym i ukochanym. Bóg nie jest bezosobową siłą, ale Tym, który wchodzi z nami w relację typu „Ja – Ty”, spotyka się z nami jako osoba, wzbudzając w nas cześć i miłość.
_ __ ___ ____ _____ ______
mens [myśl]
_ __ ___ ____ _____ ______
Bóg, Nieskończoność nawiązuje z nami relację osobową, "skurczając"
nieskończoność do skończonej postaci, abyśmy dzięki temu mogli osiągnąć
moralną, emocjonalną i intelektualną dojrzałość ; tylko bowiem poprzez
uczestnictwo w "rzeczywistej", prawdziwej relacji nasze istnienia
nawiązują kontakt ze swym nieskończonym źródłem, celem, Osobą.
_ __ ___ ____ _____ ______ ________ __________ ___________[c.d.n.]
|