Drodzy Państwo,
Postanowiłem, ze w niedzielę dam trochę odpocząć, zaś ‘odpocząć’ to na pewno nie znaczy, aby nic nie czynić. Jeśli nie możemy pracować, wobec tego pozostaje nam myśleć, to wolno w niedzielę. Słowo „niedziela” oznacza ‘ nie działać, nie pracować’, zatem myślenie w niedzielę nie jest grzechem. Uwielbiam żartować, a każdy żart to dla mnie taka malutka niedziela. … no… bo… ja w niedzielę… pracuję… !
Dobrze, ad rem. Każdą niedzielę poświęcę jakieś ‘wolnej’ refleksji, stąd będę na jeden dzień przerywał cykl tematyczny (o ile takowy będzie) i mam nadzieję, ze Państwo się nie zagniewają na mnie.
- ŚWIAT Z PIĘKNA -
_ __ ___ ____ _____ ______ ________ __________
Kiedyś piękno świata uważano za argument za istnieniem Boga :
„Jeśli bałwochwalcy urzeczeni pięknem świateł niebieskich wzięli je za bóstwa – winni byli poznać, o ile piękniejszy jest ich Władca, stworzył je bowiem z piękności” [Mdr 13,2-3].
„Bo z piękna stworzeń poznaje się przez podobieństwo ich Stwórcę” [Mdr 13,5].
Piękno napawa wszelkie stworzenie, istnienie, poznanie, miłość i czynienie. Jest Ono racją stwarzania ludzi i światów. W świecie stworzeń, we właściwym znaczeniu, piękna jest tylko osoba. Osoba jest niewyczerpalnym, niewypowiedzalnym i nieskończonym pięknem. Osoba staje się pięknem i zarazem czyni piękno. Dlatego Trójca Święta jest cała ‘Zespołowym Artystą’ – Twórcą Piękna.
Każdy człowiek jest z Piękna Bożego – w każdym włóknie istnienia, w każdym kształcie istoty i w każdym błysku czynu. Każdy jest „artystą Bożym”. Ale są specjalni „kapłani Piękna” – to artyści, artyści z powołania Stwórcy. Artyści wszystkich sztuk – tych codziennych, i tych jeszcze nie rozpoznanych. Chciałem powiedzieć, ze ludzie odbierają człowieka sztuki jako kapłana piękna. Świadczą mu podziw, zauroczenie i jakieś utożsamianie się.
Dla mnie największym zaskoczeniem, powstrzymaniem i bólem jest ateizm artystyczny. Artysta niewierzący w Boga jako Piękno to największe zabłąkanie człowiecze, to droga bez kierunku, to negowanie świata osoby. Wiem, co piszę i o czym piszę (scio!).
_ __ ___ ____
mens [myśl]:
_ __ ___ ____ _____ ______
Bóg, Tajemnica, Osoba, Horyzont streszcza swe Piękno w specjalną miarę dla mnie : „Mensuratio pulchri ad hanc personam”.
|