2. Czym właściwie są uczucia? Postaram się sprecyzować to pojęcie :
UCZUCIA - to stany psychiczne wyrażające ustosunkowanie się człowieka do określonych zdarzeń, ludzi i innych elementów otaczającego świata, polegające na odzwierciedleniu stosunku człowieka do rzeczywistości. Czuje się coś do kogoś lub czegoś np. miłość.
UCZUCIA - to odpowiedź psychiki na budzące się bodźce, które mają dla nas znaczenie. Stan ten ujawnia na zewnątrz to, co jest wewnątrz nas. Uczucia można podzielić na dwie kategorie:
- uczucia pozytywne - przyjemne w doświadczaniu;
- uczucia negatywne - nieprzyjemne w przeżywaniu.
Przykładem uczuć pozytywnych może być radość, zadowolenie, przyjemność, miłość, entuzjazm. Natomiast przykładem uczuć negatywnych może być gniew, złość, zazdrość, wstręt, niechęć, odraza, niezadowolenie. Uczucia pozytywne są chętnie przez nas akceptowane, przyjmowane i decydują o przeżywaniu stanu naszego dobrego samopoczucia. Uczucia negatywne są natomiast przez nas odruchowo odrzucane i stają się źródłem naszego złego samopoczucia. Nie jesteśmy zadowoleni z przeżywanego gniewu, złości, wstrętu, itp. Uczucia negatywne, przykre dla nas, są znakiem, ze daną sytuację, w której się one budzą, odbieramy przede wszystkim jako zagrożenie. Uczucia pozytywne sygnalizują nam, ze sytuacja, w którą wchodzimy, jest dla nas dobra. Należy przy tym uświadomić sobie, ze nasze uczucia są sygnałami subiektywnymi.
Świadomość tego faktu pozwala nam nabierać do nich większego dystansu i nie utożsamiać się z nimi. Życie pokazuje nam, ze w codziennych zachowaniach często reagujemy tak, jakbyśmy nie byli wolni, a skazani na uleganie naszym emocjom. Nierzadko zdarza się, ze identyfikujemy się z naszymi uczuciami i reagujemy poczuciem winy za rodzące się w nas negatywne uczucia. Tymczasem Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 1786 mówi: Uczucia same w sobie nie są ani dobre, ani złe. Nabierają one wartości moralnej w takiej mierze, w jakiej zależą od woli i rozumu. Doskonałość dobra moralnego lub ludzkiego wymaga, by rozum kierował uczuciami. Tak więc ocenie moralnej podlegają nie uczucia, ale czyny dokonane pod wpływem uczuć, przy pełnym zaangażowaniu rozumu i woli.
|