m. b. drozd
_
psalm 96 – ` Odkryte rozdarcie `
„Omnia nuda et aperta sunt ante oculis Eius”
[ Wszystko odkryte i odsłoniete jest przed Jego oczami ]
— św. Paweł, List do Hebrajczyków 4,13
✧
Wszystko odkryte.
Nawet uśmiechu podczas snu krótkiego
nie zasłonię przed Tobą,
ukryty gdzieś Boże.
Odsłoniłeś nicość,
by stała się Światłość.
Poruszyłeś cząsteczki malując nimi
przestrzeń, czas, grawitację, materię...
I nas, ludzi, pomalowałeś tchnieniem...
Na Twój obraz,
jak mówisz o tym w Księdze Rodzaju.
Wszystko odsłoniłeś...
Sam zaś pomalowałeś się tajemnicą.
Czy kiedykolwiek byłeś jawny?
Czy przed dramatem rozdarcia na dobro i zło
w Twoim Królestwie ktokolwiek mógł Cię zobaczyć?
✧ ✧
I ja jestem rozdarty...
Jak szata Kajfasza.
Jak dusza Nikodema.
Jak serce Judasza.
Im bardziej się odsłaniam,
tym bardziej mnie zakrywasz.
Niepokoi mnie kontrast postrzeganej rzeczywistości.
Z jednej strony widzę ciągłość i piękno stworzenia,
z drugiej zaś przygniata mnie entropia,
czyli wszechobecne przemijanie i umieranie.
Jedno kocham, uwielbiam i bywa,
że z radości śmieję się do rozpuku.
Drugie… Jestem przerażony.
Zakrywam milczeniem i szeptem.
Niech tak pozostanie…
Bym pozostał w sobie.
Bym żył w przyjaźni z Wszechświatem.
Nie zaznam spokoju,
dopóki nie spocznę w Tobie,
Panie. *
✧ ✧ ✧
[ 15. o8. 2o12 ]
______
* por. św. Augustyn, „Wyznania”, księga I: „O Boże mój! stworzyłeś nas dla siebie, a dusza moja nie ma pokoju, dopóki nie spocznie w Tobie”.
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _________________ cum Deo
|