m. b. drozd
_
psalm 93 – ‘ Panie milczący ’
▫
W chwili zadumy,
spoglądam wokół siebie na tłum...
Zastanawiam się, czy w tym otoczeniu istot,
z których każda jest śmiertelna,
byt mój obecnie jest bardziej niż kiedykolwiek wcześniej
pogrążony w śmierci niż w życiu.
Zadaję sobie pytanie, gdzie jest życie?
Czy ten chaos się kiedyś skończy?
Jak widowisko teatralne,
bo niebawem zapadnie kurtyna.
Przed moimi oczami rozgrywa się coś
w rodzaju urojenia czy snu.
Czy to jest życie?
Ten teatr rozpłynie się bez mojego udziału.
Co pozostawi po sobie?
Co?
Wieczne życie na Ziemi jest niemożliwe.
Postacie w rzeczywistości się rozpływają.
Jakby nie istnieją.
Patrzę jak w próżnię.
Cóż znaczy taki sen?
Czy jedyną prawdą byłaby śmierć?
Niektórzy ulegają pokusie,
by zatąnąć w tym śnie,
by wtopić swoje życie w śmierć,
a śmierci nadać ironiczną boskość.
Dlaczego?
Dla kogo?
Czy ktokolwiek żyje?
Czy ja żyję, patrząc na to z dala?
▫
Jestem także cząstką tego urojenia.
Jednak nie do tego stopnia,
by się w nie wtopić.
Skąd we mnie dystans do życia, czy śmierci?
Czy pochodzi on z innego świata,
niewidzialnego i tajemniczego?
Czy prowadzą do niego wąskie drzwi
nieuchronnego przejścia,
a zatem śmierci?
Wiem, ze muszę umrzeć.
Czym jest zatem śmierć?
Kresem?
Z całą pewnością,
ale czy tylko kresem?
Żadna odpowiedź nie jest tu właściwa.
Wyjaśni to sama śmierć.
Pytanie jak i odpowiedź tkwią
w sednie ludzkiego losu.
Ukazują to, co jest najcenniejsze.
Odpowiedź odsłania nam miejsce naszego przeznaczenia.
W przeznaczeniu zaś trafimy na ostateczne pytanie
stawiane nieograniczenie i nieskończenie,
bez konieczności udzielania odpowiedzi.
Jedyne co mamy,
to jest nasza godność.
Niechaj się człowiek nie lęka,
gdy nie może udzielić sobie odpowiedzi.
W braku odpowiedzi jest głębia jego jestestwa.
Nie od człowieka zależy,
co może odpowiedzieć człowiekowi,
lecz od śmierci,
która jest w rękach transcendencji.
W istocie, śmierć jest odpowiedzią,
której sama nam udzieli.
Natomiast ludzkie teraz
pozostaje bez odpowiedzi i
każe nam myśleć o duszy
karmiącej się głodem.
Śmierć jest wydarzeniem,
w którym zadajemy podstawowe pytanie o człowieka.
Na to pytanie
nie możemy udzielić właściwej odpowiedzi.
Czy wiara temu podoła?
Nie wiem...
Ale wiem, ze wiara nie jest wiedzą.
Wiara jest łaską intuicji,
zaś intuicja - to człowieczy duchowy wszechświat.
Æ
Panie milczący,
przymnóż mi wiary. *
[ 24. o7. 2o12 ]
______
* por. Łk 17,5
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _________________ cum Deo
|