Dies Et Mens
moisey bogdan drozd
moisey bogdan drozd
D I E S ET M E N S [ 696 ]
|
|
|
| m.m: № 262 ▫ PODOBNI W ŚMIERCI ▫ esej, część 4 |
|
|
|
m. b. drozd _ meditatio № 262 ▫ Podobni w śmierci ▫ esej ▫ „ Ludzka dusza jest jak tęcza nad przepaścią, jak całe życie znika. I taki wielki żal jakby zgasła czyjaś miłość - tych co zostali przenika“ — Marek Skwarnicki ▫ ~ Symfonia nieśmiertelności ~ W myśli współczesnej można zauważyć, ze problematyka śmierci zajmuje ważne miejsce. Tak wiele jak obecnie, nie zajmowano się nią od czasów średniowiecza. Powstają podwaliny nowej nauki, zwanej tanatologią (gr. ‘thánatos’ - śmierć oraz ‘lógos’ – nauka), mającej za przedmiot wydarzenie śmierci. W naszej cywilizacji coraz bardziej przełamuje się konspirację milczenia, jaka do niedawna otaczała problematykę śmierci, ponieważ życie i śmierć znajdują się w samym centrum ludzkiej świadomości. To, co najbardziej osobiste i najbardziej powszechne nagle przestało przemawiać do człowieka? Ideologia „życia“ nie może wystarczyć istocie ludzkiej. Tu chodzi o treść życia, a nie o mechaniczną i zwierzęcą aktywność. Życie i śmierć – to nieodzowna para. Trudna do pogodzenia. Perspektywa, z jakiej spoglądamy na życie wiąże się z perspektywą, z jakiej powinniśmy zauważyć śmierć. Pozbawiając głębi spojrzenia w jedno, pozbawiamy głębi spojrzenia na drugie. Pośród nieożywionej materii we Wszechświecie życie jest cudem. Mało tego, wszystko rwie się do życia. Poprzez abiotyczną ewolucję materii powstało życie roślin, zwierząt... A później, szczególne i niepojęte, tchnienie (ruah)... i człowiek? To niezwykłe i wspaniałe... Życie – to puls, informacja, dynamiczna organizacja, w której materia stale się odnawia. Po śmierci składniki mineralne rozpraszają się, ponieważ przestaje istnieć „informacja“, która je organizowała. Życie zatem jest niewidzialnym i nie dającym się zdefiniować zespalającym czynnikiem jedności, a śmierć jej zerwaniem. Życie – to symfoniczne dzieło dynamicznej struktury. A czym jest śmierć, istoty świadomej swego istnienia – człowieka? ▫ Człowiek jest istotą tak przedziwną, jak jego Stwórca. * W biologicznym sensie człowiek jest zwierzęciem, ale człowiek biologa to niecały człowiek. Podziwiamy, jak bardzo do nas podobne małpy z niezwykłą precyzją wspinają się wśród gałęzi, a trudno nam zaakceptować, że to zwierzę - człowiek wspina się wśród gwiazd. Ten biologiczny człowiek, umiera jak wszystkie inne istoty i powinien się liczyć z tym, ze umrze. Tymczasem do wydarzenia swojej śmierci – człekokształtne i świadome swego istnienia zwierzę – dorzuca wiedzę o tym, ze umiera... Nawet odważa się mówić o umarłych, jak gdyby nie umarli! Ślady pochodzące z pradawnych czasów jednoznacznie dowodzą, że pierwszym dziełem sztuki rodzaju ludzkiego były grobowce. Zatem świadectwo nieśmiertelności? Tak właśnie. Śmierć nie jest w stanie zabić człowieka całkowicie. Do tego poglądu przychylają się wybitni myśliciele. Człowiek ujęty w klamrę życia i śmierci, pragnie pogodzić świadomość śmierci z przekroczeniem jej. W istocie, aby go unicestwić, trzeba czegoś więcej niż śmierci! Pragnienie to można nazwać metafizyczną tęsknotą za życiem. W tęsknocie zaś Stwórca starannie ukrył ciągłość życia. c.d.n. [ o8. o5. 2o12 ] ______ * Biblia Wujka, Księga Psalmów, Ps 67,36: „Dziwny Bóg w świętych swoich, Bóg Izraelski: ten da moc i siłę ludowi swemu, błogosławiony Bóg”. _ __ ___ ____ _____ ______ _________________ Xpuctoc Bockpece |
|
|
| moisey b. drozd |
| 2012-05-19 |
Dies Et Mens
Dzień i Myśl
Archiwum
Dzień i Myśl
Archiwum
Dies Et Mens i Dziecięca Kraina - ks. Moisey Bogdan Drozd © 2012
2 696 340