Dies Et Mens
moisey bogdan drozd
moisey bogdan drozd
D I E S ET M E N S [ 676 ]
|
|
|
| ✧ Dokąd iść mam? ✧ |
|
|
|
m. b. drozd _ ✧ Dokąd iść mam? ✧ Dokąd iść mam? Tak mi smutno, Panie… Gorycz mnie zjada, bo to co „święte” jest trąbą nadętą. Czułem zmartwychwstanie dziecięcym zachwytem, głaskaniem zbóż rękoma Ojca na szyngórowym polu. Ta Pascha w Cierzniach, zapachem głosu Mamy, altu cerkiewnego, co czystość tercji broni jak własnego dziecka, jak wygnanej z gór ukraińskiej doli i niedoli. ✧ To właśnie było Twoje Zmartwychwstanie. Opowiadały mi Słońce i Anioły szarpnięte z marzeń, z zapachu konwalii, z niezjedzonych jajek z chrzanem na talerzu. Dokąd iść mam, tak mi smutno, Panie… Zmartwychwstałeś sam w ludzkim osamotnieniu… Nie wyrzekłeś do mnie nic. Pogoń swe Anioły, niech w moim ogródku obudzą się wreszcie i anielską trąbą oznajmią Żeś wstał już! Dokąd iść mam, tak mi smutno, Panie… Ludzie się bawią Twoim Zmartwychwstaniem. [ 23. o4. 2oo9 ] _ __ ___ ____ _____ ______ _______ ... Znoszący za nas cierpienia ... |
|
|
| moisey b. drozd |
| 2012-04-09 |
Dies Et Mens
Dzień i Myśl
Archiwum
Dzień i Myśl
Archiwum
Dies Et Mens i Dziecięca Kraina - ks. Moisey Bogdan Drozd © 2012
2 696 340