m. b. drozd
_
psalm 74 – ‘ Bóg na Księżycu ’
▫
Księżyc nade mną
powieki mruży,
srebrzystą twarzą
śle pozdrowienia.
Spać mi nie daje
przez nocy pełnię,
w kryształach mrozu
nadzieję zsyła.
Czy mnie odwiedza
Bóg wszechmogący?
Czy rzeczywiście
do mnie coś mówi?
Czy to złudzenie
wiary człowieczej,
że można wierzyć
bez wiary w Ciebie?
▫
A na Księżycu
Bóg chodzi pieszo,
martwi się ludźmi,
że źle się mają.
Tak wielu smutnych,
chorych bez liku,
głodnych, samotnych,
na cud czekają.
▫
To trudne chwile
własnych refleksji,
widząc świąteczny
‘Maximus Circus’. *
Mówią, ze Jesteś,
odtąd i dotąd … ,
chowając w kieszeń
to, o czym mówią.
Bez samotności
mało bym pojął,
zapewne biłbym
pokłony cielcom.
Wierzyłbym w Ciebie
bez tej ufności,
że możesz wszystko,
co pragnie człowiek.
W tę noc natchnioną
Anioł oznajmia,
że Nieskończoność
pocznie się skrycie.
Jak wierzę w światy,
że są tuż obok,
tak wierzę w Ciebie,
żeś Bóg i Człowiek.
[ 13. 12. 2o11 ]
______
* Circus Maximus (wł. Circo Massimo – cyrk największy) – najstarszy i największy cyrk starożytnego Rzymu. Był usytuowany pomiędzy wzgórzami Palatynu i Awentynu. Jego początki wiążą się z panowaniem Tarkwiniusza Starego. Od VI w. A.C. do IV w. P.C. cyrk wielokrotnie rozbudowywano i przebudowywano. W ostatecznym kształcie mieścił widownię na 250 000 osób i miał wymiary 544 x 129 m. Rozgrywano w nim przede wszystkim wyścigi rydwanów, ale nie tylko, np. Juliusz Cezar urządzał także polowania.
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _________________ cum Deo
|