m. b. drozd
_
meditatio № 232 ▫ Nadzieja Nieskończoności ▫
▫
« Co to znaczy nieskończony? (…)
To, co nie ma końca, czyli granic »
— św. Tomasz z Akwinu
Granice określają skończoność.
Skończonym jest to, co ma granice.
Skończoność jest dostępna wprost i
bezpośrednio rozumowi ludzkiemu.
Natomiast nieskończoność dostępna jest pośrednio
przez zaprzeczenie skończoności.
Dlatego też „nieskończoność” jest pojęciem negatywnym,
bo definiuje się je jako zaprzeczenie skończoności.
▫
Nieskończoność?
Żadne inne pytanie
nie poruszyło tak głęboko mojej duszy.
Nieskończoność moich marzeń uwięziona
w skończoności zwanej rzeczywistością.
Nic, co jest poza granicą myśli
nie zrozumie człowiek …
Wobec tego czym zapełnię wieczność?
„Kochać” to jedyna rzecz, mogąca zapełnić wieczność …
Nieskończoność potrzebuje bezkresów.
Nieskończoność potrzebuje miłości.
▫
Czy nieskończoność jest tym,
co jest niczym nieograniczone,
co posiada nieskończoną moc i
jest źródłem wszystkiego?
Czy nieskończoność pod każdym względem
wyraża to, co jest doskonałe?
A może nieskończoność, po prostu,
jest czymś nieokreślonym,
bezkształtnym,
niedoskonałym,
niedokończonym?
.
Czy Bóg jest nieskończony?
Nieskończoność (‘infinitas’, łac.) jest atrybutem,
dzięki któremu Bóg nie jest ograniczony
więzami przestrzeni (niezmierzoność)
i czasu (wieczność).
Nieskończony jest więc nie tylko Bóg sam w sobie (istota),
lecz także Jego wiedza, moc, mądrość, łaska, miłość etc.
Tymczasem wszystko, co nie jest Bogiem,
właśnie od Boga bierze swój początek;
a więc poza Bogiem żadna rzecz nie może być nieskończoną,
bo nie jest swoim istnieniem.
Co się wydarzyło w Betlejem?
W Chrystusie
nieskończony Bóg przyjął to, co skończone,
przekraczając granice skończoności od strony nieskończoności,
podczas gdy człowiek usiłuje przekroczyć granicę
skończoności w kierunku nieskończoności.
▫
A ja nie mam nic.
Nawet marzenia mam takie same jak wszyscy i
tak jak wszystkim nigdy się nie spełniają.
Moje marzenia nie sięgają dalej niż do spotkania kogoś.
Nie wiem kogo, ale ‘kogoś’ takiego,
żeby po tym spotkaniu wszystko się odmieniło.
I nie wiem, kim chcę być.
Mógłbym wciąż patrzyć w gwiazdy,
w kosmos, w próżnię i w nieskończoność,
w każdym razie nie na Ziemię i nie na to miasto,
nie na moją ulicę, bo smucą mnie.
Co by było,
gdyby twarz człowieka
mogła dokładnie wyrazić całe jego wnętrze?
Gdyby zobiektywizowała się
w akcie ekspresji cała ludzka wiara?
Czy moglibyśmy jeszcze rozmawiać ze sobą?
Czy nie musielibyśmy wówczas mówić,
zakrywając rękoma twarz?
Czy życie byłoby możliwe,
gdyby owa nieskończoność odczuć, jaką w sobie nosimy,
uzewnętrzniała się w rysach twarzy?
Czy człowiek chciałby spojrzeć w lustro?
Taka moja nieskończoność,
jaka moja wyobraźnia wiary.
Rozum krąży wokół skończoności,
zaś intuicja zagląda w nieskończoność.
▫
« Ów Bóg,
pojmowany przedtem w sposób nieoznaczony jako najwyższe,
ostateczne pojęcie,
ten Bóg rozumiany jako czysty byt lub czysta myśl,
która krąży wiecznie zamknięta w sobie i
niczego człowiekowi i jego małemu światu nie użycza,
ten Bóg filozofów, którego absolutna wieczność i
niedostępność wykluczają wszelki stosunek do tego,
co zmienne i co się staje,
ukazuje się teraz w wierze jako Bóg ludzi,
który nie jest tylko myślą myśli, wieczną matematyką wszechświata,
ale jest ~agape~, mocą stwórczej miłości »
— Joseph Ratzinger, Wprowadzenie w chrześcijaństwo, Kraków 2006, 144.
Potrzeba wykraczania poza to, co jest,
to spotkanie z Tobą.
I wtedy dotykam Ciebie,
bo Jesteś moją nadzieją nieskończoności.
Zamykam nieskończoność w skończoności,
a wieczność w czasie…
Czy wiem jak wygląda nieskończoność?
Czy wiem jak wygląda niebo?
Nie. Skąd mam wiedzieć. Nigdy tam nie byłem …
Ale gdy myślę o tym,
wyobrażam sobie najpiękniejsze chwile swojego życia
i mnożę je przez nieskończoność.
Dodaję głębię wieczności
i otrzymuję to, o czym mówię.
Tak właśnie wygląda nieskończoność.
Tak właśnie wygląda niebo.
[ o5. 12. 2o11 ]
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _________________ cum Deo
|