m. b. drozd
_
meditatio № 228 ▫ Żyje człowiek ▫
▫
Żyje człowiek, żyje,
Modli się i ziewa,
Jak ptak na gałęzi,
Jak lilia dojrzewa.
Patrzy w bezkres, patrzy,
Zagląda w nieznane,
Jak złodziej po ciemku,
Jak ksiądz pod sutannę.
Marszczy czoło, marszczy,
Pyta, odpowiada …
Dziwi się i dziwi …
Sam do siebie gada.
[ 15. 11. 2o11 ]
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _________________ cum Deo
|